Loading...

Como era el día de la preparación de la fiesta de pascua, los judíos no querían que los cuerpos quedaran en la cruz aquel sábado, ya que aquel día se celebraba una fiesta muy solemne. Por eso pidieron a Pilato que ordenara romper las piernas a los crucificados y que los quitaran de la cruz.

Los soldados rompieron las piernas a los dos que habían sido crucificados con Jesús. Cuando se acercaron a Jesús, se dieron cuenta de que ya había muerto; por eso no le rompieron las piernas. Pero uno de los soldados le abrió el costado con una lanza y, al punto, brotó de su costado sangre y agua.

El que vio estas cosas da testimonio de ellas, y su testimonio es verdadero. El sabe que dice la verdad, para que también vosotros creáis. Esto sucedió para que se cumpliese la Escritura, que dice: No le quebrarán ningún hueso. La Escritura dice también en otro pasaje: Mirarán al que traspasaron.

La comunión es apertura al otro en un mundo cada vez más globalizado. La necesidad de comunión estimula el diálogo interreligioso.

 

Comentario: 

Nuestro seguimiento al Señor hasta la cruz nos lleva a contemplar al traspasado en medio de una historia humana atravesada e interrogada por el dolor injusto e hiriente.

Gizadiaren historia zeharkatzen duen galdera erregarri saihestezina: zergatik sufrimendua? Batez ere, eta are erregarriago: zergatik historian gauzatutako sufrimendu bidegabea eta saihesgarria? 

Modak eta gustuak iragankorrak dira; aurre-modernitatea, modernitatea, postmodernitatea errenkan amiltzen dira denboraren lerro tenkatuan, batek bestea ordezkatuz eta, laster batean, desagertuz; sufrimenduaren eskarmentua, ordea, irmoki geratzen da: edozein modatan erositako zoriontasunaren ifrentzua.

Oinaze jasanezina testu honetakoa: hiru gurutziltzaturen itogarritasuna, berna-hezurren haustura –bizitzaren haustura mingarria– , saihets zulatua, garaiz aurretiko heriotza bidegabea, agintarien kalkulu anker gupidagabeak. Beharbada, gure gaurko errealitatea ondo deskribatzen duen irudi bizia eta indartsua; hots, merkatuaren zoriontasun-aginduan ezkutatzen den giza historiaren sufrikario lazgarria, gudu-interes aitorrezinetako albo-kalteak. 

Ondo dago, beharrezkoa da min bidegabearen kontra borroka etikoan engaiatzea eta indar guztiaz bultzatzea. Hala ere, inongo eta inolako borroka etikok azalduko du, gaindituko du orain arteko eta gaurko biktimen oinazearen uholde jasanezina; orain arteko historiaren ifrentzua ez da salbatzen gaurko konpromiso laudagarrietan. 

Nazareteko Jesus munduko giza bidegabekeriak gainditua da, biktimen oinaze-itsasoan murgildua; eta bere saihetseko zauria, gizadiarenarekin bat eginda, bere Aita-Amaren misteriora zabaltzen da.

“Hainbeste miseriak dakarren oinazeak eta miseria hori ezabatzeko gauza ez garela ohartzeak Jainkoagana ireki eta senide elkartean elkarrarazten gaitu”, jakinik Jainko hori Jainko saihets zulatua dela eta komunitatea saihets zulatua begiesten duen komunitate engaiatua eta kontenplatzailea.